«Πλημμύρισε» το κέντρο της Μυτιλήνης – Πλατεία Σαπφούς, οργή για το έγκλημα

Πλήθος κόσμου διατράνωσε πως σε Ελλάδα και Τουρκία ορθώνουμε φωνή δε θα πεθαίνουν οι λαοί για τ’ αφέντη το φαί, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου Λέσβου, σωματείων και φορέων, της νεολαίας, μαθητών και φοιτητών.

Η πλατεία Σαπφούς, μετατράπηκε σε ένα ανθρώπινο ποτάμι οργής με ανθρώπους όλων των ηλικιών, που στη συνέχεια «πλημμύρισε» το κέντρο της πόλης.

Σήμερα δεν ήταν η ώρα της σιωπής αλλά η ώρα της φωνής και του αγώνα! Το δικαιολογημένο κύμα καταδίκης του κόσμου μετέτρεψε τη σιωπηρή διαμαρτυρία σε αποφασιστική συγκέντρωση, με τα συνθήματα «Στείλε μου όταν φτάσεις, δεν έφτασε ποτέ, εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ» και «Οι ράγες της ανάπτυξης βάφτηκαν με αίμα, ποτέ δε θα ξεχάσουμε το έγκλημα στα τρένα» να αντηχούν από εκατοντάδες συγκεντρωμένους, κάνοντας σαφές πως το έγκλημα δε θα ξεχαστεί.

Τη συγκέντρωση άνοιξε η Αμαλία Γκίκα, Αντιπρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Ωκεανογραφίας, εκφράζοντας την αγανάκτηση του πλήθους των φοιτητών που συμμετείχαν, για τον άδικο χαμό δεκάδων συμφοιτητών τους που θυσιάστηκαν στο βωμό του κέρδους. «Σήμερα το μάθημα δίνεται στο δρόμο, σήμερα το ΩΣ ΕΔΩ εκφράζεται μαζικά από τους φοιτητές και από τους μαθητές». Ανέφερε πως «δε θα βάλουμε κάτω το κεφάλι, δε θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί, θα τους πάρουμε φαλάγγι». Τόνισε πως «οι κρατικές και οι κυβερνητικές ευθύνες είναι εγκληματικές. Όλοι ξέρανε, όλοι γνώριζαν αλλά μόνο οι εργαζόμενοι με τις απεργίες και τους αγώνες τους προσπαθούσαν να σώσουν τις ζωές των ανθρώπων, την ώρα που κυβερνήσεις και ΜΜΕ στοχοποιούσαν τον αγώνα τους κατηγορώντας τους για ταλαιπωρία και συντεχνιασμό». Κλείνοντας τόνισε την «ανάγκη να συνεχιστεί ο αγώνας μέσα από τους συλλόγους στο πλάι των εργαζομένων για να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή μας σε σύγκρουση με την πολιτική που βάζει την ανθρώπινη ζωή στο ζύγι του κόστους-οφέλους». «Τώρα μιλάμε εμείς μέχρι να πάρουν οι ψυχές των νεκρών μας εκδίκηση».